Ulga na złe długi w podatkach dochodowych PIT i CIT
Od wielu lat przepisy dotyczące podatku VAT przewidują tzw. ulgę na złe długi, która polega na obniżaniu podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Od 1 stycznia 2020 r. podatnicy mogą również skorzystać z ulgi na złe długi w podatkach dochodowych PIT i CIT.
Opóźnienia w płatnościach to prawdziwa zmora wielu polskich firm. W celu ograniczenia zatorów płatniczych, które negatywnie wpływają na płynność finansową firm i ich rozwój, ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych z dniem 1 stycznia 2020 r. wprowadziła w podatkach dochodowych PIT i CIT tzw. ulgę na złe długi.
Kto może skorzystać z ulgi na złe długi w podatkach dochodowych PIT i CIT?
Z ulgi na złe długi w podatkach dochodowych mogą korzystać podatnicy PIT i CIT posiadający wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, które nie zostały uregulowane lub zbyte.
Na czym polega ulga na złe długi w podatkach dochodowych PIT i CIT?
Zgodnie z art. 26i ustawy o PIT oraz art. 18f ustawy o CIT podstawa obliczenia podatku:
- może być zmniejszona o zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, która nie została uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie;
- podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, które nie zostało uregulowane, przy czym zwiększenia dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.
Dla celów zastosowania ulgi na złe długi okres 90 dni liczy się począwszy od pierwszego dnia następującego po określonym na fakturze (rachunku) lub w umowie upływie terminu do uregulowania zobowiązania.
Warunki stosowania ulgi na złe długi w podatkach dochodowych PIT i CIT
Ulgę na złe długi w podatkach dochodowych PIT i CIT stosuje się w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
- dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
- od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa, a w przypadku gdy rok kalendarzowy, w którym wystawiono fakturę (rachunek), jest inny niż rok kalendarzowy, w którym zawarto umowę - gdy nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego późniejszej z tych czynności;
- transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
